We hebben het over een wedstrijd in de KNVB-beker, seizoen 69/70. AZ’67-Ajax. Uitslag 2-1 voor AZ’67. Tweemaal Chris Dekker, hij speelde fenomenaal. Maar waar kwam ik echt voor: Ajax natuurlijk en dan vooral Johan Cruijff! Bij een corner kon ik hem bijna aanraken. Ik ging vaak met mijn leeftijdgenoten in de Hout naar betaald voetbal kijken. Tevens was het een uitstapje naar de grote stad Alkmaar. Maar als je in de jaren 60 van voetbal hield en je had JC gezien dan kon je in mijn ogen nog maar voor één ploeg zijn en dat was Ajax. Hoewel Kolping Boys ook een grote stroom Feijenoord-supporters te zien gaf. En terecht: Ajax en Feijenoord ontwikkelden zich tot de twee beste clubteams ter wereld in die jaren. Een klein publiek daar in de Hout. Dat er niet groter op werd toen ze later degradeerden naar de Eerste Divisie. Het grote publiek stond immers thuis bij het eerste van Kolping Boys te kijken, achter het doel bij de kantine!! De enige AZ-fan die nog even kwam melden wat AZ gedaan had was Cor Beers, God hebbe zijn ziel.
Totdat het grote geld zijn intrede deed, hoewel we dat grote geld gezien de huidige budgetten van Oliesjeiks en Russische penoze ook moeten relativeren. Twee kampioenschappen verder vind AZ zich een grote club. En ik moet eerlijk zeggen dat zij ondanks talrijke tegenslagen er toch ieder jaar weer in slagen om bovenin mee te doen. Met zeer aantrekkelijk aanvallend voetbal. Met een publiek dat de successen [weer] omarmt maar waarvan ik me wel eens afvraag: waar waren jullie toen het wat minder ging. Waren we toen heel toevallig fan van andere [wel succesvolle] clubs. Maar goed, niets zo vergankelijk als roem. Men blijft zich met Ajax [die Joden….] vergelijken [verhouding kampioenschappen Ajax-AZ 34-2] en trekt nu opeens wel een hele grote broek aan.
Met Robert Eenhoorn, voormalig honkballer als algemeen directeur van AZ is het verleidelijk de link te leggen met knuppels. En met Max Huiberts als directeur voetbalzaken: wat dat verder dan ook moge inhouden, geen idee. Maar je kunt het als Max toch niet over je kant laten gaan dat trainer Arne Slot, die duidelijk heeft aangegeven aan het eind van het seizoen weg te gaan, zomaar solliciteert bij concurrent Feyenoord! Toch een apart wereldje hoor dat voetbalwereldje.
Met een stadion waarvan het dak nog niet zo lang geleden stuk waaide, zou ik als club een iets bescheidener houding hebben aangenomen. Sterker nog: het legioen zit thuis en het is maar de vraag of en wanneer die terug komen. Eerst de boel maar eens op orde en dan verder kijken zou mijn motto zijn. De heer Huiberts hoefde geen “lulverhaal” van Feyenoord aan te horen. Voor alle duidelijkheid, deze club is nog altijd voormalig Europa Cup-winnaar uit de wereldstad Rotterdam. Met alle respect: de enige die ik een lulverhaal heb horen ophangen is Max zelf.
Ik sluit me maar weer eens aan bij de column van Willem Vissers in de Volkskrant van 7 december 2020. AZ: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg! Daar zijn jullie ook groot mee geworden! Overigens: wie zal zich over 50 jaar de naam Arne Slot nog herinneren. De trainer in seizoen 69/70 was Robert Heinz, wie kent hem niet!
De stoomboot is net terug naar Spanje op het moment dat ik dit schrijf. Ik wens u als trouwe lezer hele fijne feestdagen, voor u en uw dierbaren. En dat we elkaar bij Kolping Boys in 2021 eindelijk weer eens kunnen begroeten, als supporter van welke club dan ook. Maar bovenal die van de Zwart Witten uit Oudorp!
