Maar wat was dat nou precies, dat zomeravond voetbal?
In de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw schoten voetbalverenigingen als paddenstoelen uit de grond maar niet iedereen die voetballen leuk vond werd lid van een officiële voetbalvereniging. Die groep ging liever kijken bij wedstrijden en deed hoogop mee als de personeelsvereniging van een bedrijf het leuk vond om eens een voetbalwedstrijdje te organiseren tegen een ander bedrijf en dat deed in de jaren ’30 haar intrede. In 1935 had je in Alkmaar al een actief politie elftal, de Stadsreiniging had zo’n team, Stabilitas meldde zich in 1937 en ook de firma Met had reeds haar eigen elftal, te weten de Chevrolet Boys. De laatste was de eerste sparring partner van de in oktober 1933 opgerichte voetbalvereniging Oterleek. Jawel, die heeft echt bestaan!
De oorlog gooide roet in het eten maar na de oorlog werd het serieus. In mei 1947 startte het Alkmaarse bedrijfsvoetbal (ABV) en werden de wedstrijden op het Gemeentelijk Sportpark, bij De Randers in het Ooievaarsnest en op het terrein van Go Ahead’18 bij de Kalkovensweg gedurende de zomer gespeeld. Go Ahead ’18 heette toen nog “Alkmaar” maar dat terzijde.
Het eerste seizoen van de competitie in 1947 werd een groot succes maar het wilde karakter ervan en zeker het bewezen succes waren de KNVB een doorn in het oog en zij wilden zelf grip op deze voetbaltak krijgen. Als eerste actie verboden ze actieve voetballers om deel te nemen aan het bedrijfsvoetbal en ook nadat de organisatie in 1948 binnen de KNVB was opgenomen bleef dit uitgangspunt overeind.
Het jaar erop verdubbelde het aantal deelnemende teams en moest een extra veld worden gevonden om de competitie te kunnen afwerken. De oplossing was om op het oude kleine Kolping Boys veld achter de St. Jozef lagere school in Oudorp wedstrijden te spelen en zo raakte onze vereniging voor het eerst erbij betrokken en we zouden een jaar of vijf gastheer zijn.
De groei zette door en zelfs ontstond er een bedrijfshandbal competitie (1951) en een bedrijfsvolleybalcompetitie (1953). Daarnaast hadden de voetballers hun jaarlijkse feestavond, afwisselend in het Gulden Vlies en het Wapen van Heemskerk waarbij de kampioenen werden gehuldigd. Ook de jaarlijkse zwemwedstrijden in “De Overdekte” in het najaar met o.a. hinderniszwemmen, gekostumeerd zwemmen en komische duiknummers vielen in bijzonder goede aarde. Kortom: de organisatie bruiste.
1957: Aanvoerder Theo Schot van BBC (Brood- en Banketbakkers Club) krijgt zijn kampioenstrofee
In 1949 was het Randers veld gedraaid geworden en kwam het oude MEVO veldje in het Ooievaarsnest vrij dat meteen als hoofdveld van de bedrijfsvoetballers werd geadopteerd en maximaal benut voor wedstrijden. Dat het veldje maar 80X55 meter groot bleek te zijn was maar een bijkomstigheid.
Ter gelegenheid van de Oudorpse kermis werden er in de jaren’50 in Oudorp bedrijfsvoetbalwedstrijden gespeeld en menige Oudorpse kermisganger beleefde veel genoegen aan topwedstrijden als Groenteboeren tegen Groentehandelaren, Ooievaarsnest Boys tegen Veiling Boys of Brandweer tegen Gemeente ambtenaren.
Het bestuur van de bedrijfsvoetbalvereniging was ingenomen met het niveau van hun beste elftallen en wilde dat bevestigd zien door hun selectie elftal te laten aantreden tegen een echte vereniging en Kolping Boys werd uitgedaagd voor dit treffen. Het vond plaats op zondag 11 juli 1954 in Oudorp en Kolping Boys stuurde de bedrijfsvoetballers met een 8-1 nederlaag terug naar Alkmaar. Zo, die discussie was ook weer beslecht.
Toen De Randers in 1956 werd opgeheven en hun veld een andere bestemming had kreeg de ABV een eigen veld aan het Zeglis en een jaar later mocht men ook op de tijdelijke Go Ahead’18 velden op de hoek Westerweg/Regulierslaan spelen.
Kolping Boys verhuisde in 1961 naar de twee nieuwe velden in het centrum van Oudorp en men kwam op de gedachte dat het in de zomermaanden wel erg gezellig zou zijn als er ook in Oudorp weer aan bedrijfsvoetbal werd gedaan.
Zodoende schreven we in 1962 als eerste echte voetbalvereniging een veteranenteam in. Degenen die het mee hebben gemaakt zullen beamen dat er tijdens die wedstrijden genoeg te lachen viel. Overigens namen later ook FC Huiswaard en Alkmaarsche Boys met elftallen deel aan deze competitie.
Toen in de jaren’70 besloten werd om ook actieve voetballers toe te laten veranderde de aard van het voetbal en werd het een stuk fanatieker, regelmatig tot verdriet van de scheidsrechters, wat zelfs een keer tot een heuse arbiterstaking leidde. De naam Bedrijfsvoetbal was ondertussen gewijzigd in Zomeravondvoetbal.
In de jaren’80 had Kolping Boys zelfs vijf elftallen in competitie, het kon weliswaar niet op maar mindere tijden zouden volgen. Met alleen maar Kolping Boys jongens werd in 1986 FC Nico opgericht, gesponsord door het gelijknamige café in Oudorp.
FC bar Nico in 1992
Boven: Hans Potma,Harry de Jong, Adrie Groot, André Gonggrijp
Midden: Hanco Stam, Kees Zuurbier,, Harold Kruisman, Richard de Boer
Beneden: Hans Groot, Dennis van Wonderen, Frank Verhoeven, Jan Zondervan
Het probleem voor voetbalvereniging Kolping Boys was dat de spelers na afloop van hun wedstrijden het nazitten bij Kolping Boys in de kantine verruilden voor het gelijknamige café en steeds meer andere elftallen gingen direct na afloop ook elders een biertje drinken.
Het bestuur van onze vereniging stopte daarom in 1994 met het beschikbaar stellen van velden en kantine mede omdat ook het enige elftal dat namens Kolping Boys nog deelnam aan de zomeravondcompetitie in 1993 was opgeheven.
De belangstelling werd verder elk jaar minder en in 2012 werd de stekker eruit getrokken.
Het bedrijfs- en zomeravondvoetbal in Alkmaar en omstreken was onderdeel geworden van de sportgeschiedenis.
Dick Veel
